Όταν δέχεσαι ένα σχόλιο για το σώμα σου να αντιλαμβάνεσαι πως δεν έχει να κάνει με το πως είναι το σώμα σου, αλλά με την ανάγκη του άλλου ανθρώπου να νιώσει πιο καλά. Γιατί;; Γιατί νιώθουμε καλύτερα όταν πιστεύουμε πως εμείς κάνουμε κάτι καλό, ενώ ο άλλος όχι(και αυτό μπορεί να συμβεί στον καθένα, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής του). Καλά νιώθουμε και όταν συμβουλεύουμε κάποιον “για το καλό του”, ασχέτως αν η συμβουλή μας είχε ως αποτέλεσμα να στεναχωρήσει/προσβάλει/ενοχλήσει, παρά να βοηθήσει το δέκτη του σχολίου.
Ακόμη ένας λόγος όπου συμβαίνει αυτό είναι, γιατί ο συγκεκριμένος άνθρωπος που σχολιάζει, έτσι έχει μάθει. Είναι μια συνήθεια που του περάστηκε από την οικογένεια, κουλτούρα, κοινωνία όπου μεγάλωσε και δεν συνειδητοποίησε ποτέ πόσο κακό μπορεί να κάνει. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ίσως, δεν έχει ποτέ σκεφτεί, αρά και αντιληφθεί, πως έχει τελείως λάθος εικόνα για το τι είναι υγεία. Γιατί η υγεία δε φαίνεται στα κιλά!! Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει από τα κιλά κάποιου ανθρώπου αν αυτός είναι υγιής σωματικά ή ψυχικά. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε!
Δυστυχώς, κυριαρχεί στις μέρες μας μία από τις πιο συχνές φοβίες και δεν είναι άλλη από την χονδροφοβία. Πιστεύεται, ακόμα και από ανθρώπους που δουλεύουν στον τομέα της υγείας, πως κάποιος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι υγιής αν έχει ΄΄παραπάνω βάρος΄΄. Το ίδιο ισχύει, βέβαια, και για ανθρώπους που έχουν χαμηλότερο του ΄΄φυσιολογικού΄΄ βάρους. Ποιος ορίζει το παραπάνω βάρος για εσένα και ποιος το φυσιολογικό;
Το ότι τα κιλά δεν έχουν να κάνουν με την υγεία μας μπορούμε να το αντιληφθούμε και από το εξής παράδειγμα: Βλέπουμε κάκιστες εξετάσεις αίματος σε ΄΄φυσιολογικού βάρους΄΄(όλα τα σώματα, με όποιο βάρος και να έρχονται είναι φυσιολογικά) άτομα ή εξετάσεις εντός όλων των ορίων, που καθορίζει η επιστήμη τη σωστή λειτουργία του οργανισμού μας, σε ανθρώπους με βάρος εκτός του ΄΄φυσιολογικού΄΄. Η υγεία μας φαίνεται στις εξετάσεις αίματος και στην ψυχική μας ηρεμία, στο αν δουλεύει καλά ο οργανισμός μας, δηλαδή, και στο πως νιώθουμε.
Και αφού το ξεκαθαρίσαμε ας πιάσουμε πάλι τον άνθρωπο που σχολιάζει το σώμα μας(μην ξεχνάς πως μπορεί, άθελά σου, να το κάνεις κι εσύ). Θα ήταν καλό, αρχικά, να μάθεις να τον δικαιολογείς. Γιατί να τον δικαιολογώ;; Γιατί ξαναλέω: δεν έχει να κάνει με εσένα, αλλά με δικά του βιώματα. Με το να τον δικαιολογείς, θα νιώθεις πιο ήρεμος εσύ και γιατί έτσι θα δικαιολογήσεις και τον εαυτό σου(που επίσης, στη δική σου ψυχική ηρεμία συμβάλει), γιατί όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση, είτε το αντιληφθήκαμε, είτε όχι.. να πληγώσουμε, δηλαδή, έναν συνάνθρωπό μας με τα λόγια μας, νομίζοντας πως θα τον βοηθήσουμε.. Όλοι έχουμε συμβουλέψει κάποια στιγμή στη ζωή μας κάποιον άλλον άνθρωπο (μπορεί όχι για τα κιλά, μπορεί για μια δουλειά που έκανε, μπορεί για το οτιδήποτε άλλο) και ας νομίζαμε πως το κάναμε για καλό, χωρίς να καταλάβουμε πως αυτό που είπαμε δε θα βοηθήσει καθόλου τον άλλο, παρά μόνο θα τον κάνει να νιώσει άσχημα.
Όταν κάνεις ένα τέτοιο σχόλιο σε κάποιον, αυτός που νιώθει καλά δεν είναι ο άλλος, είσαι εσύ. Εκπληρώνεται εκείνη την ώρα η επιθυμία μας να νιώθουμε καλύτεροι, δυνατότεροι, εξυπνότεροι και ούτω καθεξής! Γιατί έτσι μάθαμε.. Να συγκρινόμαστε και να προσπαθούμε διαρκώς να είμαστε πιο πάνω από τους άλλους! Αυτό καλό θα ήταν να αλλάξει και για να μην πληγώνουμε τους ανθρώπους γύρω μας, αλλά και για να μην μπαίνουμε συνεχώς σε αυτή την σύγκριση, που το μόνο που μας προκαλεί είναι άγχος και ζήλια.
Ακόμη ένας λόγος να δικαιολογούμε τον άνθρωπο που θα σχολιάσει το σώμα κάποιου άλλου ανθρώπου, είναι γιατί ο άνθρωπος που θα κάνει αυτού του είδους το σχόλιο δεν έχει αποδεχτεί ακόμα τη φύση, τη φύση του σώματός του και όλων των σωμάτων και ακόμα και ο ίδιος μπορεί να παλεύει με αυτό ή ακόμη και να μην το αντιλαμβάνεται καν.
Οτιδήποτε υπάρχει στη φύση δεν μπορεί να είναι λάθος. Το πώς ΄΄πρέπει΄΄ να φαίνεται κάποιος, πως ΄΄πρέπει΄΄ να είναι, είναι όλα δημιουργήματα του ανθρώπου.
Ένα πολύ συχνό παράδειγμα ανθρώπου που επικεντρώνεται στην εμφάνιση του ίδιου ή και των ατόμων γύρω του(πέρα από το ότι μπορεί απλά έτσι να έμαθε), είναι όταν ο ίδιος έχει πιεστεί αρκετά στη ζωή του.. από σχόλια που πιθανόν να δεχόταν, από τα πρότυπα που επέβαλε κάθε φορά η κοινωνία ή και ακόμη από το να μην μπορεί να έχει το έλεγχο σε κάποιο κομμάτι της ζωής του(δουλειά, σχέση, φίλοι, οικογένεια κτλ). Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο σε τίποτα από όλα αυτά, στο πως θα μας συμπεριφερθεί ο άλλος, στο αν θα μας αποδεχτεί κ.τ.λ Έτσι, λοιπόν, πολλές φορές, προσπαθούμε να αποκτήσουμε τον έλεγχο σε κάποια άλλη πτυχή της ζωής μας, που συχνά είναι η διατροφή, τα κιλά, η εμφάνιση.. που όπως είπαμε και παραπάνω, ούτε εκεί μπορείς να έχεις τον έλεγχο.. Όταν πιστεύεις πως μπορείς να ελέγξεις το σώμα σου, την εμφάνισή σου, την πείνα σου, το πιο πιθανό είναι να οδηγηθείς σε εμμονικές πρακτικές με αποτέλεσμα, φυσικά, τη διατάραξη της ψυχικής σου ηρεμίας.
Αν συνειδητοποιήσεις πως εσύ είσαι ο άνθρωπος που κάνει το μπούλινγκ σε κάποιον γνωστό σου(μαμά, παιδί, συνεργάτη, φίλο κτλ) σκέψου, αρχικά, αν αυτός ο άνθρωπος είναι καλά ψυχολογικά (να έχεις στο μυαλό σου πως μπορεί να μην είναι καλά, αλλά να μην το ξέρεις) ή αν παλεύει με κάποια ασθένεια (ούτε αυτό μπορεί να το ξέρεις). Όπως καταλαβαίνουμε όλα αυτά είναι πολύ πιθανόν να μην μπορούμε να τα μάθουμε και δεν υπάρχει λόγος να τα μάθουμε. Γιατί; Μπορεί, πολύ απλά, να μη θέλει να μας πει κάτι από όλα αυτά.. Και ναι δεν είναι υποχρεωμένος..
Το νόημα σε όλο αυτό είναι να καταλάβουμε πως το να σχολιάσουμε τα κιλά κάποιου δεν έχει κανένα απολύτως νόημα.. Ίσα ίσα μπορεί να τον οδηγήσουμε σε αντίθετα μονοπάτια από αυτά της πραγματικής υγείας.
Βλέπουμε συχνά πρακτικές όπως οι παρακάτω, ώστε ο άνθρωπος, που έχει σχολιαστεί για το σώμα του, να νιώσει αποδεκτός ή έστω να νιώσει καλύτερα ψυχολογικά. Συχνά βρίσκει θαλπωρή στο φαγητό του. Έτσι, μπορεί να φτάσει στο σημείο να έχει συνυφασμένη τη διατροφή του με την ψυχική του ηρεμία και πιθανώς σε κάθε δυσκολία να έχει την ανάγκη της τροφής, για να νιώσει καλύτερα. Από την απέναντι πλευρά, μπορεί να ξεκινήσει εξαντλητικές γυμναστικές και δίαιτες. Να αρχίσει, δηλαδή, να κάνει πράγματα υστερικά και εμμονικά μόνο και μόνο για να αλλάξει το σώμα του.. Μπορεί ασυνείδητά μας, λοιπόν, να τον οδηγήσουμε στο να μισεί τον εαυτό του, σε θλίψη ή κατάθλιψη ή ακόμα και σε διατροφικές διαταραχές.
Κάτι ακόμη που θα ήταν καλό να αντιληφθείς είναι πως όταν κάνεις κάποιο σχόλιο για το βάρος/σώμα κάποιου άλλου ανθρώπου, λόγω της στεναχώριας που θα νιώσει, θα δημιουργήσεις και απέχθεια προς το πρόσωπό σου. Ότι μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα το αποστρεφόμαστε και προσπαθούμε να το αποφύγουμε.
Κανένας δε θέλει να πάει στο σπίτι του συγγενή/φίλου που το πρώτο πράγμα που θα σχολιάσει θα είναι το βάρος του.. ΄΄πάχυνες΄΄, ΄΄αδυνάτησες΄΄, ΄΄καλά σε βλέπω΄΄ και ούτω καθεξής.. μη γίνεσαι λοιπόν αυτός ο άνθρωπος.
Κάπου εδώ να αναφέρουμε πως δε βοηθάνε ούτε τα σχόλια που έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας ως καλά, π.χ ΄΄αδυνάτησες΄΄ ΄΄ομόρφυνες΄΄ κ.α. Το αίσθημα που προκαλούν συνήθως δεν είναι ωραίο.. Κάποιες από τις σκέψεις που μπορεί να κάνει ο αποδέκτης είναι: ΄΄πριν δεν ήμουν αποδεκτός;΄΄, ΄΄πριν δεν ήμουν όμορφος;΄΄. Άλλες φορες πάλι είναι ωραίο, γιατί έχουμε πείσει τον εαυτό μας πως αυτό έχουμε ανάγκη.. ΄΄έτσι ακούω καλά σχόλια, έτσι είμαι αποδεκτός, έτσι είμαι όμορφος..΄΄ οπότε θα κάνει τα πάντα για να διατηρηθεί έτσι ακριβώς όπως είναι στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και καταλήγει στο να κάνει το οτιδήποτε για την εμφάνισή του, ανεξαρτήτως της ψυχικής, αλλά και σωματικής του, πολλές φορές, φθοράς.
Κάπως έτσι καταλαβαίνουμε πως, τελικά, δε βοηθάνε κανέναν τα σχόλια που έχουν να κάνουν με το βάρος/σώμα κάποιου ανθρώπου, ούτε αυτόν που τα λέει, ούτε αυτόν που τα δέχεται..
Κάθε επόμενη φορά που θα πας να σχολιάσεις το σώμα κάποιου άλλου, πρώτα να σκεφτείς. Κι αν δεν τα καταφέρεις, ξαναπροσπάθησε και θα δεις πως αυτή σου η συνήθεια θα αλλάξει. Να σέβεσαι τον εαυτό σου και τον άλλον άνθρωπο. Με αγάπη και σεβασμό λύνονται πολλά.
Είμαι η Χριστίνα Μπέη, διαιτολόγος-διατροφολόγος, απόφοιτη του τμήματος Διατροφής και Διαιτολογίας, του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Λάρισας.
Διατηρώ το γραφείο μου επί της οδού Κούμα 10, στο κέντρο της Λάρισας, από το 2020 και παράλληλα είμαι ενεργή σε ομιλίες και δράσεις, με στόχο την καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής των ανθρώπων από το 2017.